Ervaringen

                                                         Kennismaking

In 1996 kwamen leden van de stichting in aanraking met Gambia, een klein landje aan de westkust van Afrika. Er ontstond een klik met de bevolking en het land. Al snel werd duidelijk dat een groot deel van de bevolking met armoede te maken had. Van de totale bevolking leeft 60% onder de armoedegrens waarvan de helft onder de absolute armoedegrens. Deze groep bezit geen mogelijkheden om in het bezit te komen van een dagelijkse maaltijd. Bij de leden ontstond al snel de wil om op enige manier hulp te bieden aan deze behoeftigen om de levensomstandigheden te verbeteren. Zeker landinwaarts heerst armoede en werkeloosheid.

Gambia: Foundation EVK Afrika Gives to Mayork Village

                                                                Arbeid

Het Gambiaanse volk is over het algemeen opgewekt en vrolijk. Een aantal zijn uitstekende landbouwers en vissers. Hierbij nemen de vrouwen de landbouw voor hun rekening. Dagelijks lopen zij in groepen naar hun landbouwgronden om hun verbouwde etenswaren te onderhouden. Zaaien, water geven en oogsten is hun dagelijkse bezigheid. Afhankelijk van het seizoen staan zij s’morgens om 5 uur op om met hun oogsten naar de markt te gaan om ze daar te verkopen. Van deze opbrengst proberen zij samen met hun hele familie van te leven. De mannen zorgen voor de visvangst. Vooral in de vissersplaatsjes gebeurt dit meer professioneel. Met grote, op Vikingschepen lijkende boten, gaan zij voor enkele nachten de zee op om met hun netten de vangst te kunnen doen. Na hun terugkeer wordt een deel van de vangst direct op het strand  en de rest  in de visafslag verhandeld. Relatief veel Gambiaanse gezinnen verdienen hier de kost mee. Naast het professionele vissen zijn er ook veel vissers die er alleen op uitgaan in hun priok. Hun vangst is normaal gesproken voor de familie. Bij grotere vangsten worden deze aan hotels en restaurants aangeboden. Naast deze activiteiten hebben een groot aantal mensen hun job in het toerisme en bouwactiviteiten. Gecombineerd met een hap rijst en een visje beschikt dit deel van de bevolking  over een redelijk onderkomen en een maaltijd per dag. Op zich lijkt de armoede na deze constatering dus nog wel mee te vallen!? Maar,…..we hebben het hier over slechts 40 % van de bevolking.  In Gambia heerst een werkloosheidspercentage van 60% hetgeen inhoudt dat het overgrote deel zich in een uitzichtloze situatie bevindt. Velen kunnen soms niet eens beschikken over voldoende voedsel voor elke dag.

                                                          Onderwijs

Het onderwijs in Gambia laat nog wel wat te wensen over. Veel kinderen gingen en gaan niet naar school. Enerzijds omdat er geen of onvoldoende scholen waren maar anderzijds ontbrak het ook aan leerkrachten. Bijkomend probleem is dat 70% van de ouders geen onderwijs hebben genoten. Analfabetisme komt daardoor veelvuldig voor. Deze ouders, meest landinwaarts, zijn hierdoor niet of slecht bij kennis wat er gaande is in hun eigen land maar zeker niet op wereldniveau. Hierdoor is er een grote leegte in de opvoeding van kinderen aanwezig. Van enige ontwikkeling is bij de veel van deze kinderen geen sprake. Veel ouders zien het belang van onderwijs niet in. Zij houden hun kinderen, vooral de meisjes, liever thuis voor schoonmaakwerkzaamheden .Tevens zijn de geringe kosten van het naar school gaan een flinke drempel. Velen kunnen het niet betalen of hebben het er niet voor over. Gelukkig zijn er de afgelopen decennia voor educatie wat positieve mogelijkheden ontstaan. Er zijn veel scholen (tjes) gebouwd, enerzijds door de overheid maar meestal en meer door Europese stichtingen en het toerisme. De geringe kosten van het naar school gaan worden vaak door stichtingen of toeristen betaald. Het betalen van schoolgeld is een aantal jaren geleden gelukkig afgeschaft maar er is jammer genoeg geen leerplicht. Ondanks dat het onderwijs de afgelopen jaren wel is toegenomen komt het nog veel te vaak voor dat er geen schooltje in de buurt is of dat er niet over een betrouwbare leerkracht kan worden beschikt

                                                      Cultuur en geloof

Het leven van de Gambiaanse bevolking wordt vrijwel geheel beheerst door cultuur en geloof. Zo’n 88 % is Islamitisch. Het betreft hier voornamelijk de stammen Wolof, Fula en Mandinka. Los van de inhoud typeert het geloof zich onder anderen in; het vijf keer bidden per dag naar het oosten, geen varkensvlees, de vrijdag is heilig en bij voldoende bezit door mannen is polygamie tot vier vrouwen toegestaan. Inmiddels de Ramadan met de bijbehorende Tobaski ook in Nederland bekend.  Daartegenover komt het Rooms Katholieke geloof, zo’n 9%, hoofdzakelijk voor bij de Jolar en Serer stammen.  Blijft over zo’n 3% wat bestaat uit methodisten, en zevende dag adventisten. Al deze groepen, ieder met hun eigen geloof, leven in Gambia vreedzaam met en naast elkaar. Daarnaast geloven velen nog in het animisme en stellen vertrouwen in de Maraboe. Alhoewel besnijdenissen in Gambia bij wet verboden zijn komt dit nog regelmatig voor.

Moskee